What's in a name?
Toen ik begin 2012 scheidde van de vader van mijn kinderen, was één ding zeker: ik zou zijn achternaam houden. Het leek me namelijk ondenkbaar: fulltime voor die twee frutsels zorgen, maar niet dezelfde naam dragen. Nee. Wij hoorden bij elkaar, en dat liet onze naam zien: de Keurens.

Daarbij: Kristel Keuren, dat allitereert nou eenmaal bijzonder lekker. En voor iemand die regelmatig op een podium staat is dat prettig. Ja hoor, deze naam zou ik bij me houden.

Toch kwam er soms wat twijfel om de hoek kijken. ‘Hou je de energie van vroeger dan niet vast?’, vroeg iemand me. Daar had ik nog nooit zo over nagedacht, toen. Ik had een hele goede band met mijn schoonfamilie en dat huwelijk lag achter me, toch?

That which we call a rose… might not feel like one
Toen ik in aanraking kwam met systemisch werk veranderde er iets. Het belang van het omarmen van waar je vandaan komt werd me steeds duidelijker. En tja, daar hoorde dus eigenlijk een andere naam bij. Mijn geboren naam: Kristel de Jonge. Het klonk heel ver weg, als iemand die ik ooit gekend had, maar uit het oog was verloren.

By any other name… we wouldn’t belong
Voorzichtig deelde ik mijn gedachten met de kinderen, toen 6 en 7 jaar.. Tranen met tuiten als gevolg. ‘Mama,'  snikte Sue, ' als jij geen Keuren meer heet, dan horen we niet meer bij jou!’. Ik snapte het gevoel zo goed, ik had het nota bene zelf gecreëerd. 

Maar hoe meer ik me verdiepte in familie-opstellingen, en hoe meer ik wist over energetisch werk, hoe onvermijdelijker het werd: ik wilde mijn eigen naam weer dragen. Zo kwam het dat ik mijn kinderen  - inmiddels 15 en 16 -, de kwestie opnieuw voorlegde, zij het voorzichtig. ‘Ja joh, lekker doen mam’, zei mijn zoon. ‘Ik snap het helemaal hoor, qua voorouders enzo’, zei mijn dochter. En terwijl ik steil achterover sloeg van trots wist ik: ik ga het in werking zetten.

Would smell as sweet… now that it fits!
Inmiddels heb ik allerlei instanties bericht, zijn mijn mailadressen omgezet, en nu is het tijd om het ook op de ‘sociale kanalen’ te laten weten:
Aangenaam: mijn naam is Kristel de Jonge. De vrouw die ik geboren ben te zijn, met een scala aan verzamelde verhalen op zak. En jij? What's in your name?